Erwin Maas
“Het mooie is dat je kan kiezen, het moeilijke is dat je moet kiezen”
Toen zijn darmklachten twee jaar geleden steeds regelmatiger werden, was het voor Erwin Maas (56) tijd om bij de huisarts langs te gaan. Na onderzoek bleek dat hij iets aan z’n eetpatroon moest veranderen en vooral de versgemalen koffie moest laten staan. “Doordat de darmklachten zich voornamelijk in de rechteronderbuik zaten, had de oplettende huisarts bewust ook de PSA-waarde aangevinkt op het onderzoeksformulier. De afwijkende PSA-waarde moest nader onderzocht worden waarna ik werd doorverwezen naar de uroloog bij Adrz in Goes.”
Niet weten waar je aan toe bent
“Ik kreeg een duidelijke uitleg wat er aan de hand kon zijn en wat mogelijke vervolgstappen konden zijn. Vooral het lange wachten op aanvullende uitslagen was erg vervelend, omdat je niet weet waar je precies aan toe bent. Helaas bleek er een tumor in de prostaat te zitten. Zo’n slecht nieuwsgesprek gaat niet in je koude kleren zitten, zeker niet als je dit zelf ook aan je jongvolwassen kinderen moet doorvertellen. Op een volgende scan zag het er naar uit en dat er verder geen uitzaaiingen waren. Dat was weer een beetje goed nieuws.”
Moeten kiezen
“Omdat ik er vroeg bij was, kon ik kiezen uit verschillende behandelmethodes. Het moeilijke is dat je ook moet kiezen. Uitwendig bestralen, inwendig bestralen of operatief verwijderen; alles met zijn eigen voor- en nadelen. Hier heb ik veel over nagedacht en heel fijne feedback gehad van mijn casemanager bij Adrz. Na lang wikken en wegen koos ik voor het operatief verwijderen van de prostaat. In theorie een optie met een grote(re) kans op blijvende na-effecten zoals erectieproblemen en urineverlies. Voor mij persoonlijk was het uiteindelijk het belangrijkste dat de tumor volledig werd verwijderd uit mijn lichaam.”
Gaatjes van de robotarmen
“Vanuit Adrz ben ik doorverwezen naar het Maasstad Ziekenhuis in Rotterdam. Twee ziekenhuizen die intensief samenwerken. In Rotterdam voeren ze deze operaties aan de lopende band uit. Alles verliep vlotjes. Ik ben geopereerd door een robot waardoor er vijf kleine littekens in de vorm van een halve maanvorm rondom mijn navel zitten. Het was gelukkig niet nodig om andere aanvullende zaken, zoals lymfeklieren, te verwijderen. Er bleken wel twee tumoren in de prostaat zaten. Dat de snijvlakken gelukkig schoon waren was een bevestiging dat het nog niet was uitgezaaid.”
Als ik moet, dan moet ik
“Voor de nazorg zit in weer bij Adrz. De PSA-waarde in mijn bloed wordt regelmatig gecontroleerd en telefonisch besproken met mijn casemanager. Die neemt echt de tijd voor je, wat ik persoonlijk als heel fijn ervaar. Het enige wat ik eraan heb overgehouden is dat ik plassen wat minder goed kan ophouden. Als ik moet dan moet ik. Thuis zijn we weer terug naar de orde van de dag en ik zit prima in mijn vel. Ik maak me totaal geen zorgen of het op een of andere manier terugkomt. Uiteindelijk moet je dan toch gewoon mee in de molen.”
Geluksmomentje
“Ik ben erachter gekomen via een niet gerelateerde klacht en een oplettende huisarts. Dat beschouw ik echt als een geluksmomentje. Was dat niet gebeurd, dan had ik wellicht nu pas klachten gehad en daarmee was de kans op uitzaaiing weer groter geweest. Mijn advies is om toch periodiek je PSA-waarde te controleren. Ook als je geen klachten hebt. Door er op tijd bij te zijn, is er meer mogelijk qua behandeling. Gewoon doen!”
Maarten Straus
“Zoals ik kies voor de beste bakker, kies ik ook voor de beste zorg”
Bij Maarten Straus (64 jaar) bleek in december 2017 dat zijn PSA-waarde te hoog was. Nog niet substantieel en het kon nog wel een jaartje wachten, volgens de huisarts. Maar hij had daar geen goed gevoel bij. Hij oriënteerde zich gedegen en koos voor nader onderzoek bij het Anser prostaatcentrum in Rotterdam. De diagnose? Prostaatkanker!
“Die uitslag was geen schok, ik had er al rekening mee gehouden”, geeft Maarten Straus aan. “Vanaf mijn 55e laat ik mijn PSA-waarde controleren en deze steeg elk jaar iets. Na de mededeling van de huisarts heb ik een echo laten maken in een ziekenhuis in mijn woonomgeving. Ook daar kwam een lichte aanwijzing uit dat het mogelijk niet goed was, maar voor duidelijkheid waren biopten nodig. Op internet heb ik mij uitgebreid georiënteerd voor de voor mij beste deskundigheid en behandelmethode. Ik kwam uit bij het Anser prostaatcentrum in Rotterdam, 80 kilometer van mijn woonplaats. Voor je gezondheid wil je toch het beste?! Voor brood ga ik ook niet naar de bakker om de hoek, maar naar de bakker met het lekkerste brood. Ik had gelezen dat uroloog Klaver zijn tweeduizendste operatie met de Da Vinci robot had gedaan en ervaring is medebepalend voor een goed resultaat. Tevens nemen ze in het Anser prostaatcentrum MRi-gestuurde biopten, waarbij twee biopten vaak genoeg is. Elders is afname van twaalf biopten niet ongebruikelijk.””
Keuze uit twee opties
“Die biopten uitnemen is niet aangenaam”, zegt hij droogjes, “met bij mij als uitslag dus inderdaad prostaatkanker. Gelukkig zonder uitzaaiingen. Uit het multidisciplinair overleg kwamen vervolgens drie behandelmogelijkheden: prostatectomie en in- of uitwendige bestraling. De verschillen tussen beide opties zijn duidelijk toegelicht, met alle voor- en nadelen. Aan mij de keus. Ik heb na externe oriëntatie gekozen voor een operatie, de radicale prostatectomie.”
Eerst vakantie daarna operatie
\nMaar eerst ging hij nog op vakantie. “Dat was gepland en Klaver had aangegeven dat hier nog ruimte voor was.” Maarten Straus glimlacht. “Mijn kinderen waren meer van slag dan mijn vrouw en ik. Begrijp me goed, ik wil de diagnose absoluut niet bagatelliseren, maar het kan vele malen erger. Het is beslist niet fijn te weten dan je een tumor hebt in je prostaat, maar er waren dus geen uitzaaiingen geconstateerd. Ik sport veel, had daardoor een goede conditie, was er bijtijds bij en had een ervaren operateur, dus ik had veel vertrouwen in een goede afloop. En een beetje geluk helpt altijd.”
Deskundig en betrokken
De operatie vond plaats in het Maasstad Ziekenhuis. “Met een gastvrij onthaal. Ik ben uiteraard een leek, maar ieders inzet in het ziekenhuis in de periode voor, tijdens en na de operatie kwam bij mij als bijzonder betrokken en deskundig over en dat voelt prettig. De snijranden zijn tijdens de operatie bekeken en waren schoon.” Terugkijkend: “De week na de operatie was niet bepaald plezierig, ik was de eerste dagen niet veel waard en zo’n katheter is beperkend. Maar dat weet je vooraf. Nadat de katheter na een week werd verwijderd, was ik direct continent. Nu – zes weken na de operatie – sport ik alweer en voel me helemaal de oude! Voor mijn gevoel ben ik bizar snel hersteld!”
Driek Althuizen
“Ik ben in het volste vertrouwen de operatie ingegaan”
Als je vader, je oom en een neef prostaatkanker hebben gehad, dan hou je er zelf ook enigszins rekening mee. Desondanks is het toch een enorme schrik als je dat zelf ook blijkt te hebben. Dat overkwam Driek Althuizen (68 jaar) vorig jaar. Al jaren stak bij hem de angst daarvoor af en toe de kop op. “Daar heb ik nu geen last meer van”, zegt hij opgelucht. “De kanker is weggehaald en ik kan verder met mijn leven.”
Driek Althuizen had een afspraak in het Prostaatcentrum zuidwest Nederland dat is aangesloten bij het Anser prostaatnetwerk. Er werd een MRI gemaakt en er werden biopten afgenomen. De biopten bevestigden de beelden van de MRI en de diagnose prostaatkanker was onweerlegbaar. “Dan word je gevraagd wat je wilt: bestralen of opereren? Voor mij was het snel duidelijk: ik wilde beslist een operatie, daar was geen twijfel over mogelijk.”
Verlossend telefoontje
Nadat hij zijn besluit tijdens een onderzoek bij de radioloog en uroloog had aangegeven, ging het snel. “Ik kreeg een gesprek met oncologisch verpleegkundige en de uroloog waarin uitgebreid werd toegelicht wat er zou gebeuren. De operatie zou plaatsvinden in de Anser prostaatoperatiekliniek. Ik kwam voor de operatie op de lijst te staan, maar het was nog niet bekend wanneer er plek zou zijn. Een week later reeds werd ik gebeld door dokter Rietbergen. Vanwege een uitvaller kon ik na 1,5 week al worden geopereerd. Dat vond ik heel prettig, als het toch moet gebeuren, dan maar zo snel mogelijk.”
Volste vertrouwen
“Ik vond het werkelijk klasse zoals de verpleegkundigen en de artsen mij hebben opgevangen”, benadrukt Driek Althuizen. “Ze hebben mij echt gerustgesteld. In de operatiekamer heeft dokter Rietbergen mij de hele gang van zaken tijdens de operatie uitgelegd. Hij heeft ook de Da Vinci robot aangewezen. Hijzelf zit er dan 2 meter vandaan.” Glimlachend: “Dat vond ik wel vreemd. Ongelooflijk toch, die techniek. Het ging er zo gemoedelijk en vriendelijk aan toe dat ik in het volste vertrouwen de operatie ben ingegaan.”
Zenuw verwijderd
Tijdens de operatie is de prostaat bekeken en bleek het toch nodig te zijn om het weefsel waar de zenuwen in zitten aan één kant alsnog weg te nemen om alle tumor te verwijderen. Het gevolg is dat ik nu geen erectie kan krijgen. Waarschijnlijk komt dat de komende maanden wel terug, maar slechts deels. Ik heb gelukkig wel de gevoelens, waardoor de seks tussen mijn vrouw en mij toch bevredigend is. Waar ik heel blij mee ben, is het feit dat ik niet incontinent ben geworden. Zodra de katheter was verwijderd, ging het gelijk goed. Een heel enkel keertje verlies ik een drupje, bijvoorbeeld met zwaar tillen, maar dat mag geen naam hebben.”
Kippenvelmoment
Natuurlijk waren hij en zijn vrouw ontzettend blij dat het zo goed verlopen is. Een kippenvelmoment volgde toen hij dit aangaf aan het voetbalteam, waarvan hij verzorger is. “Ze waren ontzettend ontdaan en aangeslagen toen ik hen vertelde dat ik prostaatkanker had en een tijd niet kon komen. Bij mijn terugkomst en de mededeling dat nu alles goed is, ging een enorm gejuich op, gevolgd door een applaus. Van jongens van net in de twintig, hè. Ik had tranen in mijn ogen.”
Dirk Hoogenboezem
“Als het nodig was, zou ik het zo weer doen!”
In korte tijd stond het leven van Dirk Hoogenboezem (71) op zijn kop. Na jarenlange controles bleek er een stijging te zien in zijn PSA-waarde. Ter controle werd hij doorgestuurd naar het Sint Franciscus Gasthuis. De diagnose? Prostaatkanker.\n\n \n\nSamen met zijn zoon heeft hij zijn diagnose ontvangen. Er moest snel wat gebeuren: er waren namelijk actieve kankercellen gevonden. De keuze was opereren of bestralen. “Ik heb me goed ingelezen op de behandeling en heb toen gekozen voor de operatie met de Da Vinci robot. Het is ontzettend knap dat ze met die robot met zulke minimale schade aan het lichaam kunnen opereren. Ik vond het erg indrukwekkend.”
Intensief traject
“Het doet wat met je. Gedurende het hele traject blijft door je hoofd spoken dat het ook einde oefening zou kunnen zijn. Dat is erg belastend en resulteerde voor mij in een hoge bloeddruk” vertelt Dirk. Gelukkig heeft hij veel steun gehad aan zijn zoon, die er vrijwel elke afspraak bij was. Daarnaast is hij goed ontvangen bij het Anser prostaatcentrum. “Mijn arts in het Franciscus Gasthuis, Dr. Boevé, voert geen prostaatoperaties uit. Hij heeft mij doorverwezen naar Dr. Rietbergen. Ik had hem al eens ontmoet na een biopt en was blij dat hij mij zou opereren.”
Vakantie
“Nadat ik was doorverwezen naar Dr. Rietbergen ben ik in een stroomversnelling terecht gekomen. In eerste instantie kon ik binnen een maand al geopereerd worden. Echter, ik had nog een vakantie op de planning staan” vertelt Dirk. “Gelukkig was dat geen enkel probleem en kon de operatie ook na mijn vakantie worden gepland.”
De operatie
“Na mijn operatie was ik er vergeleken met andere patiënten slecht aan toe. Ik moest veel overgeven en een dag langer dan gepland in het ziekenhuis blijven. Gelukkig was ik voor mijn operatie al begonnen met bekkenbodemoefeningen, waardoor ik binnen 3 weken van mijn incontinentieklachten af was” vertelt hij met een glimlach. “Ook was ik binnen 6 weken weer helemaal de oude en werd bij mijn controle bevestigd dat de kanker helemaal weg was. Nu sta ik weer volop in het leven. De volgende vakantie is al gepland en ik kan weer genieten.”
Aanrader
Dirk kijkt met een tevreden gevoel terug op de operatie: “De gehele behandeling bij Dr. Rietbergen was perfect, wat een toparts! En ook de operatie zelf is vakkundig en besparend uitgevoerd. Als het nodig was, zou ik het zo weer doen!
Hans Hogenboom
“Ik voelde me direct in veilige handen”
Vanwege een nieuwe liefde liet hij een uitgebreid lichamelijk onderzoek doen. Was het een voorgevoel? Waarschijnlijk niet, waarom ook? In de kracht van zijn leven, gezond, sportief, goede baan. Al wat hij had verwacht, niet de mededeling dat zijn prostaat mogelijk niet in orde was. En zo belandde Hans Hogenboom (53 jaar) bij de uroloog in een Limburgs ziekenhuis. De uroloog zag het niet somber in, maar nam ‘voor de zekerheid’ enkele biopten. De uitslag kwam als een donderslag: ‘prostaatkanker’.
Verbijsterd reed hij naar huis en pas toen hij het zijn dierbaren vertelde, drong het echt tot hem door. “Dan ga je het traject in, onontkoombaar”, kijkt Hans terug. “Met de uroloog zijn alle mogelijkheden doorgenomen. Een radicale prostatectomie was de beste optie, volledige prostaatverwijdering dus. Ik vond dat zo ingrijpend dat ik een second opinion wilde en de uroloog stond daar volledig achter.”
Vertrouwen in de best mogelijke afloop
Hans Hogenboom gaat op zoek naar meer informatie. De zorgadviseur van zijn zorgverzekering raadt hem de Anser prostaatoperatiekliniek aan. En zo komt hij terecht bij dokter Gan in het Maasstad Ziekenhuis. Weliswaar in Rotterdam, ver weg van zijn woning in zuidelijk Zuid Limburg, maar die reistijd heeft hij er graag voor over. “Dokter Gan is heel kordaat en uiterst deskundig. Ze heeft al een paar honderd van dergelijke operaties met de Da Vinci robot gedaan en geeft zelfs les aan beginnende chirurgen. Dat gaf mij vertrouwen in de best mogelijke afloop. Ik voelde me bij haar direct in veilige handen.”
In de periode voor de operatie bezocht Hogenboom een bekkenfysiotherapeut en ging aan de slag met de oefeningen. “Prostatectomie kan leiden tot incontinentie en impotentie en allebei leek me echt vreselijk. Ik wilde er alles aan doen om dit te voorkomen.”
Operatie en de periode erna
“Op de dag van de operatie was ik weliswaar wel gespannen, maar niet bang”, herinnert hij zich. “Toen ik bijkwam, had ik het gevoel dat er een vrachtwagen over me heen was gereden, hoewel ik niet zozeer pijn in mijn buik had. ”Peinzend: “Het meest vervelend vond ik eigenlijk de katheter. Na een week mocht deze er uit, weliswaar een opluchting, maar toen ik moest lachen om een grapje van de broeder, plaste ik zo in mijn broek. Dat is echt raar. Gelukkig lukte het daarna redelijk om de urine op te houden. Beschermingsmateriaal was nog wel nodig, maar binnen een maand was ik echt droog.” Hoewel… “Met carnaval ging het mis. De combinatie van drinken en hossen, is geen handige”, zegt hij nuchter. Ook zijn angst voor impotentie kwam gelukkig niet uit. “Wel met hulp van medicatie, maar dat gaat prima en er zit nog steeds verbetering in”, vermeldt hij openhartig.
Nazorg
De nazorg is nog steeds bij het Anser prostaatcentrum. “Dat kon ook in een ziekenhuis bij mij in de buurt, maar bij dokter Gan voel ik mij vertrouwd. Hoewel het heel goed gaat, vind ik de controles nog steeds spannend.”\n\nDe operatie is nu bijna een jaar geleden. Hoe kijkt hij terug? “De herstelperiode heb ik onderschat”, geeft hij aan. “Ik dacht snel aan het werk te kunnen, maar dat werd een paar maanden later. En ik ben veel emotioneler dan voorheen, ik ben snel aangedaan.” Glimlachend: “Dat kan wel eens lastig zijn, maar als dat alles is. Nee hoor, ik ben een gelukkig mens.”
